Thursday, February 28, 2013

සාඳු නාද දී එන්න...

        හිමි අහිමි කම් ළඟ ගලා යන ජිවිතේ මෙන්න මෙතනයි නිවැරදිම තැන මෙන්න මෙතනයි වැරදුන තැන කියා කියන්න බැරි වෙලාවල් වලදි අපිට අපේ හදවතේ ඉපදෙන අනේක විදි සිතුවිලි පෑන් තුඩෙන් කොහේ හෝ ලියනව. සමහර වෙලාවට හදවතේම ලියා ගන්නව . ඒ වගේමයි කොයි තරම් ගොන් කම් කලාද කියල අපිට තේරෙන්නෙ ඕනිම දෙයක් සිද්ද වෙලා කාලයක් ගියාට පස්සෙයි.

           අතීරණයක දවස් ගෙවද්දි දහ අතේ දුවන සිත මුරණ්ඩු කම් කරද්දි භාවනාවක් වගේ අකුරු දිගේ ඇවිදීම ඇත්තටම මට සැනසුමක් වුනා. දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ම මා වඩාත්ම ආදරය කරන ගීතය දිහාට මගේ හිත පිය නැගුව. කවමදාහරි හො ගේය පද රචිකාවියක් වෙන එක අරමුණට තියාගෙන අකුරු ගලපද්දි දවසක් දන්න හදුනන අපේ හාමුදුරු කෙනෙක් කතා බහ කළා. ඒ කතා බහ එක්ක තමයි මගේ මේ කියන්න යන ගීතය උපත ලබන්නෙ.

     උන්වහන්සේ අපි හුඟක් අය දන්න ධම්මසිද්දි හාමුදුරුවො. ඒ දවස්වල උන්වහන්සේ ධර්මය අන්තර්ජාලය හරහා ප්‍රචාරය කිරීමට ගුවන් විදුලියක් ආරම්භ කිරීමේ කටයුතු වල ඉතාමත් වෙහෙස මහන්සිව කටයුතු කරන සමයක්.

         මේ අරඹන ගුවන් විදුලියට තේමා ගීතයක් අවශ්‍ය වෙලා තියෙනව. ඉතින් මුහුණු පොතේ මම වගේම ලියන කියන කිහිප දෙනෙක්ට කියල තියනව තේමා ගීතයක් ලියල දෙන්න කියල. මමත් ඒ අතර කෙනෙක්. ඉතින් මම ගැන කියන්න ඕනි නැහැනෙ. අංක එකේ පොලු කාරයෙක් කිවුවොත් කවුරුත් පිළිගන්නව. මොකද අධික වෙහෙසව රාජකාරි මැද්දෙ බුකියෙ මොකක් හරි ලියල ගියාට ගීතයක් ලියද්දි මම නිවි සැනසිල්ලෙ හිතනව. ඒ ගැන අකුරෙන් අකුර හදවතේ ගොඩනගාගෙන මං ඒ අකුරු ඇතුලෙ ජිවත්වෙනව.

            ඉතින් කිවුව වගේම මම මේකටත් පොලු කාරයෙක් වුනා. ඒත් මේක මගෙ හදවතට ටිකක් විතර සමීප වුනා.. ඔන්න වචන ටිකක් ලියන්න ඕනි කියල හිත කිවුව. අපිට ඉතින් පෑන් පොත් අරගෙන ඒව පිරෙන්න ලියන පුරුද්දක් නැහැනෙ. බොරු කියන්නෙ මොකටද.. ලැප් එක ළඟ නැවතිලා ඒකෙම යුනිකෝඩ් වලින් කොටනව ඇරෙන්න..

                   මම ඉතින් පෝය දවසක ලස්සනට හඳ පායල තියෙනව හිතේ ඇදගත්ත. ඒ පෝය හඳ මම ධර්මයට උපමා කළා..පෝය හඳ පායපු අහස හරිම පින්බරයි. ඒක අපි කාගෙත් ඇස් වලින්ම දැකල තියෙනවනෙ. ේද... අර පායපු දහමෙ හඳ නිසා මුළු මහත් ලෝකයම පැහැබර වෙලා කියල මට හිතුණ. ධර්මයෙ ආලෝකය ලෝකයට වැටෙනව. මම කියනව මිනිසුන්ට සාඳු නාදය දීගෙනම එන්න. යන්න ඇවිදගෙන සංසාර ගමනෙ කියල. ඉතින් අර දහමින් පිරුණ පුන්‍යවන්ත සඳ තමයි දහම් ගගන රේඩියෝව.  

         ධර්මය ලෝ පුරා බෙදා හරින, මුහුණු පොතේ මා දන්නා විදිහට ප්‍රථම දහම් ගුවන් විදුලිය  තමයි දහම් ගගන රේඩියෝවත්.ඉතින් අපේ හාමුදුරුවන්ගෙ මුලිකත්වයෙන් පටන් ගන්න යන රේඩියෝවට මම තේමා ගීතයක් ලියල යැවුවෙ ඔන්න ඔහොමයි.  ඒක ඉතින් මට අමතකයි ටික දවසක් යනකොට.  ඔන්න දවසක් අපෙ හාමුදුරුවො මට එවනව බුකියට පණිවිඩයක්.  අක්කගෙ ගීතය රේඩියෝ එකේ තේමා ගීතයට අපි තෝරගත්තෙ කියල. මට දැනුන සතුට මෙපමණයි කියන්න බැරි වුනා..කොයිතරම් අකුරු ගලපන් හිතට එන දේවල් ලිවුවත් ධර්මය බෙදා දෙන තැනක මෙහෙම ලියවුන අකුරු ටික මට කෝටියක් වටිනව. මේ තියෙන්නෙ ඒ ලියවුන අකුරු ටික.  මේ අවුරුද්දෙ නව වසරට සුබ පතන්න එක්ක අපේ හාමුදුරුවො බුකියෙ මගෙ බිත්තියෙත් එල්ලල තිබුණ.




අකුරු ටිකෙන් තේමා ගීතය දැක්කනෙ. මේ අකුරු ටිකට පණ දෙන්නෙ මාතර D'TAP එකේ නායකය වෙන දයාන් අරවින්ද. තනුව වගේම හඩත් ඔහුගෙ. දැන් ඉතින් ඔබට අහල බලන්න ඕනි නේද ඒ මියුරු ගීතය.

මේ තියෙන්නෙ. අහලම ඉන්නකො.







මගේ හිතේ ඇතිවුන හැගීම මම ඔබට කිවුවට වඩා  සිය දහස් ගුණයකින් වැඩි කරමින් දැනෙනව නේද ගීතය රස විදිද්දි. ඉතින් තව මොනව කියන්නද අපේ හාමුදුරුවන් ධර්ම ප්‍රචාරය කරගෙන යන රේඩියෝව තමයි මේ..

http://www.dahamgagana.com/

ඔබටත් ඩ ලැබෙන වෙලාවට රේඩියෝ එක අහන්න. මොකද ජිවිතේට..සංසාර ගමනට නිවැරදි මඟ කියන බණ දහම්, භාවනා වැනි බොහොම හරවත් දේ විතරමයි ඒ ගුවන් විදුලියෙන් ප්‍රචාරය වෙන්නෙ.  ඉතින් මෙවන් පුන්‍ය කර්මයකට මා සහභාගි වුන හැටි සහ එහි උපත ගැන තමයි අද මම මගේ ගේය පද රචනා වලදි ඔබට ගෙනාවෙ.
 මාව එවන් දෙයකට සහභාගි කරගත්ත අපෙ හාමුදුරුවන්ටත් පුන්‍යානුෝදනා කරන ගමන් නිඳුක් නිෝගී දීර්ඝායුෂ පතන්න මම ේක අවස්ථාවක් කරගන්නව.


ඇවිත් කියවල යන ඔබ හිතට දැනෙන වචනයක් ලියල යන්නත් අමතක කරන්න එපා. 

මම
දිනිති.





Tuesday, February 12, 2013

" දෝණියේ ....."


පිටාරය යයි සොරෙව්වේ දිය
කඳුළු කෙණ්ඩිය පිපිරිලා
තාම ගම නා කාරණේ කිම
පැංචියේ නුඹ කියාපන්....
සංදියේ පොඩි නුඹව එල්ලන්
ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ
තාම පා පොඩි තනි රකියි
දූට අමතක වංගියේ....

වැඩිය ගණදෙව් දූගෙ අහසට
සෙයිලමේ අද සරස්වතී....
ගෙපැල එළිකල ලක්ෂ්මියේ
යළිදු එනුමැන හිනැහිලා...
යළිදු එනුමැන හිනැහිලා.....

සත් වටක් කර ගසන් පැන් කල
තාම පැදකුණු කරමි බෝ මැඩ
වැවේ සුළගින් නුඹේ සුවඳත්
ඔතාගෙන ගම වරෙන් දෝණී
ඔතාගෙන ගම වරෙන් දෝණී....

පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය
කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා
තාම ගම නා කාරණේ කිම
පැංචියේ නුඹ කියාපන්.....
සංදියේ නුඹව එල්ලන්
ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ
තාම පා පොඩි තනි රකියි
දූට අමතක වංගියේ....

සංගීතය - ධනුක අමල්ෂ
ගායනය - ධනුක අමල්ෂ
පද - දිනිති දීපිකා

               මේ ගීතය මම ලිවුවෙ මගේ කුලුදුල් ගීත නිර්මාණ එකතුව කරපු හීන කුමාරි සීඩී එකට.... මේක ගීතයක් විදිහට තෝර ගන් වුනු හේතුව මම මගෙ සීඩී එක කලේ විවිධ තේමාවන් යටතේ ගීත ඇතුලත් කරලා.... ඉතින් මේ ෆේස්බුක් එකේම ධනුක අමල්ෂ කියන අයියා මට දවසක් කතා කරනකොට කිවුවා මගෙ නංගිට මම මට පුලුවන් දෙයක් කරන්නම් කියලා....ඒ අයියා පුද්ගලිකව සංගීතය උගන්වන කෙනෙක්...මගේ අදහස කිවුවම ඒ අයිය මෙන්න මේ කවිය තෝර ගත්තා.......

     ඔන්න දැන් මම කියන්නම් මෙහෙම ගීතයක් ලියන්න හේතුව....  බුකියෙ ඉන්න හුගක් අය දන්නවා මම පිය සෙනෙහස අහිමි දරුවෙක් කියලා.... ඒ කියන්නෙ මම මගෙ අම්මගෙ බඩේ ඉන්නකොට මගේ තාත්තා වෙන කසාදයක් බැදලා තියෙන්නෙ.... කවමදාවත් මගේ ඇස් දෙකට නොදැක්ක තාත්තා ගැන මගෙ හිතේ පුංචිම අමනාපයක්වත් නැහැ...මොකද මම අද මේ ලෝකෙ ඉන්නෙ ඒ තාත්තගෙ පරිත්‍යාගයක් නිසා....

        ඉතින් එහෙම වුනාට පිය සෙනෙහස ළග තවමත් හිත අසරණ වෙන වෙලාවල් නැතුවම නෙමෙයි..... ඔහොම දවසක් මම කවියක් ලියන්න කිසිම සිතුවිල්ලක් නැතුව හිත මහ පාලුවෙන් තියෙන වෙලාවක  මෙන්න මේ පොටෝ එක මගෙ ඇස ගැසුන අන්තර් ජාලයේ සැරිසරන කොට... 

ඒ ඔස්සෙ මට හිතුන සිතුවිලි ටිකක් තමයි මෙහෙම ගීතයක් වුනේ..
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය
කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා
තාම ගම නා කාරණේ කිම
පැංචියේ නුඹ කියාපන්.....
සංදියේ නුඹව එල්ලන්
ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ
තාම පා පොඩි තනි රකියි
දූට අමතක වංගියේ....

ඈත ගමක ඉන්න තාත්තා කෙනෙක් මගේ හිතේ මැවුනා.... ඒ තාත්තගෙ දුව විශ්ව විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්න යන්න ඇති... ඉතින් එහෙම ගිය දුව කාලෙකින් ගෙදර ඇවිදින් නැහැ.... හැබැයි දුවත් අතේ එල්ලගෙන ගම පුරාම ඇවිද ගිය හැටි මේ තාත්තගෙ හිතේ තියෙනවා..... ඒවා තාම මේ තාත්තගෙ හදවතට තනි රකිනවා..... ඔන්න මුලින්ම මට තාත්තගෙ සිතුවිලි දැනුන හැටි...මට පිනක් නැති වුනාට මගේ හිතෙන් මම තාත්තා කෙනෙක් වුනා...මගේ මනෝ ලෝකයේ.... වැවේ වතුර පිටාරය යනවා වගේ ඇස් දෙකේ කදුළු උතුරලා යනවා දුව මතක් වෙලා.....මේ තාත්තා ඇත්තටම දුව ගැන මෙහෙම හිතනවා....

      ඊගාව පද ටික...

වැඩිය ගණදෙව් දූගෙ අහසට
සෙයිලමේ අද සරස්වතී....
ගෙපැල එළිකල ලක්ෂ්මියේ
යළිදු එනුමැන හිනැහිලා...
යළිදු එනුමැන හිනැහිලා.....

    වැඩිය ගණදෙව් දූගෙ අහසට...අපි ගණ දෙවියන් කියන්නෙ නුවණට අධිපති දෙවියන්ව...ඉතින් ඒ දෙවියො මේ තාත්තගෙ දුවගේ ලෝකෙට ඇවිත්... සරස්වති දෙවියන් ඒක නිසා අද නගරෙට ගිහිල්ලා....තව වැඩියෙන් ඉගෙන ගන්න... ඒ වුනත් මුලු ගේම එළිකලේ...ලස්සන කලේ ලක්ෂ්මි දෙවියන්... කවුද මේ ලක්ෂ්මි දෙවියො..මේ තාත්තගෙ දුව...... ඉතින් මේ තාත්තා අහිංසකව කියනවා අර ඉස්සර වගේම හිනාවෙලා ආපහු එන්න කියලා... ඇත්තටම මෙහෙම තාත්තලා අද සමාජයෙ ඉන්නවා නේද..... මට නම් හිතෙන්නෙ ඉන්නවා කියලා.....

          
සත් වටක් කර ගසන් පැන් කල
තාම පැදකුණු කරමි බෝ මැඩ
වැවේ සුළගින් නුඹේ සුවඳත්
ඔතාගෙන ගම වරෙන් දෝණී
ඔතාගෙන ගම වරෙන් දෝණී....


ඊගාවට මේ තාත්තා කියනවා බෝධිය වටේ වට හත ගානෙ පැන් කල කර ගහගෙන තාමත් දුව නමින් ආශිර්වාද කරනවා කියලා.... එහෙමයි තාත්තලා....අම්මලත්.... ඉතින් එහෙම කර කර ආශිර්වාද කරන ගමන් මේ තාත්තා අහිංසක ඉල්ලීමක් කරනවා වැවේ සුළගට නුඹේ සුවදත් ඔතාගෙන ගමට වරෙන් කියලා....කාටද කියන්නෙ අර සිදාදියට ඉගෙන ගන්න ගිය දුවට.... මෙහෙම මේ හැමදේම මගේ හිතේම මැවුන දේවල් විතරයි අර පින්තුරය දැක්කම.... ඔන්න ඕකයි මේ සිංදුව මගෙ අතින් ලියවෙන්න වුනේ..... ඒ නැතුව වෙන පුද්ගලික හේතුවක් මට නැහැ.... මගේ මනෝලෝකය...හැබැයි මම හිතුනවා ඇත්තටත් සමාජයෙ මෙහෙම දේවල් අනන්තවත් ඇති කියලා..... නැති වෙන්න බැහැ...මට නම් අත්දැකීමක් නැහැ මගෙම කියලා......
  ඉතින් ධනුක අයියා මේකට තනුවක් දාලා මට දුන්නා..... මම එතකොට සයිප්‍රස්... පලවෙනි තනුව මට හරි ගියෙ නැහැ... ඔන්න ආපහු දවස් ගානකින් තව එකක් දුන්නා..ඒකට හිත ගියා... මම කිවුවා අපි මේක ගමු කියලා... ඊට පස්සෙ තව දෙයක් වුනා මේ සංදුව සීඩී එකේ පයිනල් එක ගන්න දවස් 2ක් තියෙද්දික් රෙකෝඩින් කරලා තිබුණෙ නැහැ. මගෙ සීඩී එකේ හුගාක් සංගීතය කලේ චාමර හපන්ගම කියන මිතුරා...ඔන්න මම අන්තිම මොහොතෙ කිවුවා චාමර තව සිංදුවක් තියෙනවනේ කියලා.... මෙන්න මගෙ යාලුවා ඔලුවෙ අතගහගෙන මට බැනපි... දිනිති ඕක අනිද්දටම කිවුව නම් හරි කියලා... අනිත්මට ධනුක අයියාට කෝල් කලා එදාම එන්න කියලා.. ඒ අයියා වෙහෙස නොබලා රත්නපුරේ ඉදන් ආවෙ එවෙලෙම පිටකෝට්ටෙ..ඒ ඇවිත් රෙකෝඩින් කරලා අපි අවසාන නිමාවකට ගත්තෙ...

ඉදිරි ගීතත් එක්ක නැවත දවසක හමුවෙමු.

හැමෝටම ස්තුතියි..
මම
දිනිති දීපිකා.

සිංදුව අහන්න මෙතනින්

 http://www.youtube.com/watch?v=phkt6tOUrfA&feature=youtu.be

ේ අදහසුත් ලියල යන්න අමතක කරන්නෙපා....